چكيده
پيشگفتار
سازمان فضايي شهرهاي سنتي ايران در روند پيدايش خود همواره تابع منطق مكاني، فرهنگي و اجتماعي بستر خود بوده است. لذا حيات شهر و فضاهاي آن تداومي مبتني بر زيبايي، خوانايي، عملكرد و هويت داشته است. شتاب پذيرش مناسبات نوين اقتصادي و اجتماعي بار سنگيني را بر ساختار و بافت تاريخي شهر وارد كرد و منجر به ظهور مفاهيم جديدي از فضاهاي شهري شد بطوريكه تفاوت آشكارشان با فرهنگ زمينه و خاستگاه اجتماعي حاضر، منطق ارگانيك رشد و توسعه و كيفيت زندگي شهري را از بين برد. محله عودلاجان تهران نيز يكي از مناطق شهري پايتخت است كه از تهاجم تغييرات ساختاري و اجتماعي ناشي از اين تحولات در امان نبوده است و براي ادامه حيات، نيازمند برنامه ريزي اصولي و طرحهاي اجرايي در زمينه هاي گوناگون اجتماعي و شهري مي باشد.
