7480

تاثير كارسرد، پيرسختي و درصد عناصر آلياژي مختلف برخواص مغناطيسي آلياژ آهن- موليبدن

كارشناسي

مهندسي مواد و متالورژي-گرايش طراحي مواد

1400

دكتر حميدرضا كوهدار

دكتر سيد مرتضي مسعودپناه

1400/08/08

مواد

پس از بحران كبالت در دهه 70 ميلادي، محققين در سراسر جهان به بررسي آلياژهاي مغناطيسي بدون كبالت پرداختند كه نتيجه ي آن در اوايل دهه 80 ميلادي، طراحي سيستم آلياژي جديدي بر پايهFe-Mo-Ni بود كه به عنوان جايگزيني مناسب از نظر خواص مغناطيسي به جاي آلياژ‌هاي مغناطيسي كبالت دار مطرح شد. در اين پژوهش، عوامل مختلفي از جمله تركيب شيميايي آلياژ مثل مقادير مختلف عناصري نظير كربن، نيكل، موليبدن و ديگر عناصر آلياژي و فرايندهاي مختلفي نظير كارسرد و پيرسختي و عوامل تاثيرگذار بر آن، بر ريزساختار و خواص مغناطيسي آلياژهاي پايه آهن-موليبدن مورد بررسي قرار گرفت. بررسي ها بر روي شمش هاي تهيه شده به روش ريخته گري تحت خلاء و آلياژسازي بعدي با تركيبات شيميايي مختلف انجام شد و در ادامه تاثير فرايند نورد سرد با مقادير مختلف تغييرشكل نمونه و پس از آن پيرسختي در دماها(610 و 650 درجه سانتي‌گراد) و زمان هاي متفاوت ارزيابي گرديد. نتايج حاصله نشان داد كه بهترين تركيب براي خواص مغناطيسي بسيار عالي، داراي 20درصد موليبدن، 5درصد نيكل و 0.09 درصد كربن مي‌باشد علي رغم اينكه مقادير بيشتر از 0.085درصد كربن درآلياژ پايه آهن-موليبدن تردي نامطلوبي را ايجاد كرده و فرايند كارسرد را با مشكل مواجه مي‌كند.

آلياژ مغناطيسي آهن-موليبدن، خواص مغناطيسي، آلياژسازي، كارسرد، پيرسختي