11056

بررسي اثر زلزله نزديك گسل بر ساختمان‌هاي مجهز به جداساز آونگي اصطكاكي

97-1400

دكتر غلامرضا قدرتي اميري

دكتر ايوب شكوري-دكتر حامد كيخا

خسارتها و خرابي هاي سازه ها در ساختگاه هاي نزديك گسل، هنگام زلزله، نياز مهندسين به تحقيق در زمينه خصوصيات حركات نيرومند زمين و تاثير آنها بر عملكرد سازه ها را بيشتر كرده است. طبق پژوهش زلزله شناسان طي زلزله هاي بزرگ در حوزه نزديك، با توجه به پريود و دامنه نسبتا زياد اين زلزله ها، سازه هاي جداسازي شده بيشتر تحت خطرآسيب ميباشند. از اين رو استفاده از يك سيستم جداسازي كه در سطوح لرزه اي پايين با ايجاد نرمي كافي شتاب طبقات را كنترل نموده و در سطوح بالاي لرزه اي با استهلاك كافي تغييرشكل طبقه اي را كاهش دهد نيازي مهم و اساسي مي¬باشد. به صورت كلي جداسازها به دو دسته اصلي طبقه بندي مي¬شوند : 1-جداساز هاي الاستومتري 2- جداساز هاي لغزشي كه به تفصيل در اين فصل توضيح داده خواهد شد. يكي از دلايل توجه طراحان به استفاده از جداسازهاي سازگار مانند جداسازهاي پاندولي اصطكاكي چند قوسي ، انعطاف پذيري سيستم جداساز است كه سبب افزايش زمان تناوب اصلي سازه و خارج شدن آن از محدوده ي انرژي مخرب زلزله مي¬شود. از سوي ديگر خاصيت جذب انرژي سبب افزايش ميرايي و در پي آن كاهش تغيير مكان زياد ناشي از انعطاف پذيري جانبي سيستم جداساز مي¬گردد. جداسازهاي پاندولي اصطكاكي چند قوسي داراي اين رفتار سازگار مي¬باشند كه در ميان آنها جداساز پاندولي اصطكاكي سه قوسي پيش از جداساز پنج قوسي اصطكاكي بيشترين ميزان سازگاري را دارا مي¬باشد. اين جداساز داراي چهار سطح لغزش مقعر با شعاع و ضرايب اصطكاك مختلف مي¬باشد كه سه مكانيزم پاندولي را بوجود مي آورد.هدف نهايي اين تحقيق بررسي رفتار اين نوع از جداساز ها تحت زلزله هاي نزديك گسل مي باشد كه در نهايت در برخي شاهد افزايش پاسخ و در برخي شاهد كاهش پاسخ ميباشد.

2/3/2021 12:00:00 AM

75774

1401/06/21