چکيده
در سال هاي اخير، استفاده از دوچرخه هاي عمومي، به منظور مقابله با بكارگيري بيش از حد
اتوموبيل، به يك الگوي برنامه يزي حمل و نقل شهري مهم در جهان تبديل شده است. يكي از
كليدهاي موفقيت در اين طرح، مكان ايستگاه هاي دوچرخه و ارتباط آنها با معيارهاي مختلف
تقاضاي سفر است. در چهارچوب پويايي پايدار'، دوچرخه ها به اشكال متعددي نه تنها براي كل
جامعه مفيدند )با توجه به پايداري محيطي، اقتصادي و برابري اجتماعي( بلكه در سطح فردي هم
مفيد مي باشند. ضمن اينكه استفاده از دوچرخه، سالم و ارزان است، در برابر ترافيك نيز، در
مقايسه با اتومبيل يا حمل و نقل عمومي در مراكز شهرهاي پر ازدحام، كارآمدتر و سريعتر هم
هست. البته استفاده از دوچرخه ضعف هايي مانند تالش فيزيكي بيشتر و مشكل حمل بار در حال
دوچرخه سواري هم دارد.
