چکيده
يافته‌هاي اخير در حوزه علوم‌اعصاب شناختي نشان مي‌دهد كه همگام‌سازي بين مغزي ممكن است نقش مهمي در تعامل اجتماعي انسان ايفا كند. براي گروه‌هاي داراي بيماري‌هاي مختلف از جمله بيماري‌هاي رواني، ارتباطات بين مغزي در تعاملات اجتماعي غيرعادي است. مطالعه تعامل بين مغزي نقش مهمي در آشكاركردن مكانيسم عصبي تعامل اجتماعي انسان و درمان يا بهبود آن ايفا مي‌كند. مطالعه حاضر دو رويكرد براي بررسي تعامل بين مغزي دارد. اولين رويكرد، برقراري ارتباط بين دو مغز با استفاده از سيگنال‌هاي مغزي است. در اين رويكرد مؤلفه ماشين در BCI را مي‌توان با انسان ديگري جايگزين كرد كه به‌وسيله يك رابط به اولي متصل است تا به كمك آن به نفر دوم مفهوم خاصي را انتقال داد يا حركت آن را كنترل كرد. رويكرد دوم بررسي و پايش همگامي بين مغزي حين انجام يك وظايف خاص است. در زمينه علوم‌اعصاب مي‌توان از نوروفيدبك دونفره براي بررسي همگامي بين مغزي افراد حين انجام وظيفه‌هاي مختلف مثل تعامل اجتماعي استفاده كرد تا پس از ايجاد بينشي از چگونگي همگامي فعاليت بين‌مغزي افراد، راه‌هاي درمان بيماري‌هاي مختلف اجتماعي را پيدا كرد. هدف از اين سمينار بررسي برخي از كارهاي انجام شده در زمينه همگامي مغزي (فصل 6 تا 10) و پايش وضعيت فعلي فناوري رابط مغز به مغز و پتانسيل توسعه آن است (فصل 1 تا 5).
