13563

بررسي بهينه سازي جاذب هاي انرژي در قطار هاي پرسرعت

1400

دكتر پريسا حسيني تهراني

در مسائل مرتبط به ايمني غيرفعال ، استفاده از جاذب هاي انرژي از اهميت وي ژه اي برخوردار است. يك نمونه از سازه هاي جاذب انرژ ي، سازه هاي جدارنازك با مقطع مستطيل ي هستند. در اي ن مطالعه دو نمونه از 2 جاذبهاي جدارنازك مستط يلي ديافراگم دار و يك نمونه جاذب لوله اي تركيبي مورد بررس ي قرار گرفته است. در نمونه ي اول، ساختار جاذب به صورت مخروطي طراحي شده است و در نمونه ي دوم از دو لوله ي مستطيلي تو در تو تشكيل شده است. براي بهينه سازي نمونه اول از الگوريتم ژنتيك استفاده شد. اين الگوريتم تمام راه حلهاي موجود براي حل مساله را بررسي مي كند. در بهينه سازي چند هدفه بيش از يك تابع هدف وجود دارد كه بايد حداقل يا حداكثر شود. براي بهينه سازي نمونه ي دوم از روش برنامه ريزي درجه دوم متوالي(SQP (استفاده شد. برنامه ريزي درجه دوم متوالي يك روش بهينه سازي مبتني بر گراديان است و از نظر برخي نظريه پردازان بهترين روش براي مسائل غيرخطي است و در مقايسه با ساير الگوريتم ها مانند الگوريتم ژنتيك(GA (، كارايي محاسباتي باالتري دارد. در نمونه سوم از سيستم آنتي كاليمر استفاده شده و جاذب از نوع لوله اي شياردار 3 انتخاب شد ه است. براي بهينه سازي اين سيستم از الگوريتم بهينه سازي ازدحام ذرات (PSO( استفاده شده است كه از مزاياي اين روش مي توان به كاهش پيچيدگي فرايند بهينه سازي و باال بودن سرعت همگرايي اشاره كرد.

1/1/1900 12:00:00 AM

83149

1403/04/20

سازههاي جاذب انرژي , بهينه سازي چند هدفه , الگوريتم ژنتيك , برنامه ريزي درجهه دوم متوالي , الگوريتم بهينهسازي ازدحام ذرات