13716

مروري بر سيستم هاي دارورساني مبتني بر پليمرهاي رساناي ذاتي

1402

دكتر علي ملكي

داروهاي تجويز شده براي بيماران هميشه به اندام مورد نظر نمي رسند، بلكه ممكن است ساير بافت ها را تحت تاثير قرار دهد و منجر به عوارض جانبي ناخواسته شود. براي غلبه بر اين مشكلات، سيستم هاي دارورساني نوين در حال توسعه هستند. امروزه، هدف گذاري تجويز و مهمتر از همه، دستيابي به دوز كنترل شده دارو بر روي محرك هاي خارجي امكان پذير است. به ويژه، توجه اين كار بر انتشار دارو بر محرك هاي الكتريكي با استفاده از پليمرهاي رساناي ذاتي متمركز است. اين ها پليمرهاي آلي شناخته شده با خواص الكتريكي برجسته مشابه فلزات هستند، اما برخي از خصوصيات سودمندي كه معمولاً به پليمرها مربوط مي شود، مانند پايداري مكانيكي و سهولت پردازش را نيز حفظ مي كنند. بسته به حالت ردوكس، پليمرهاي رساناي ذاتي مي توانند مولكول هاي آنيوني يا كاتيوني را بر حسب نياز آزاد كنند. علاوه بر اين، نرخ رهاسازي را مي توان به خوبي با نوع تحريك الكتريكي اعمال شده تنظيم كرد. يكي ديگر از ويژگي هاي جالب اين است كه پليمرهاي رساناي ذاتي قادر به حس كردن مولكول هاي ردوكس مانند دوپامين، سروتونين يا اسيد اسكوربيك هستند. بنابراين، چشم‌اندازهاي آينده به سمت طراحي موادي مي‌روند كه در آن نرخ رهاسازي مي‌تواند در پاسخ به تغييرات محيط اطراف خود تنظيم شود. قطعاً پليمرهاي رساناي ذاتي شاخه‌اي بسيار اميدواركننده از سيستم هاي دارورساني هستند كه در آن دوز را مي‌توان با اعمال يك محرك خارجي تنظيم كرد و از اين رو پيامدهاي دارو را بهينه كرد و عوارض جانبي آن را كاهش داد.

3/11/2024 12:00:00 AM

83499

1403/06/21

A review of drug delivery systems based on intrinsically conducting polymers (ICPs)

دارورساني , پليمرهاي رساناي ذاتي

Drug Delivery , Intrinsically conductive polymers