چکيده
بازخوراني گازهاي خروجي به داخل سيلندر كه اختصارا EGR ناميده مي‌شود، يكي از مؤثرترين روش‌هاي كاهش آلاينده NOx محسوب مي‌شود. در اين روش مقداري از گازهاي خروجي دوباره به سيلندر باز گردانده مي‌شود؛ اين مقدار گازهاي خروجي برگشتي همراه با هوا در كورس مكش وارد سيلندر موتور شده و همراه گازهاي باقيمانده از چرخه قبل نقش رقيق كنندگي مخلوط را ايفا مي‌كند. در نتيجيكي از مزيت‌هاي اصلي بازخوراني گازهاي خروجي افزايش مقاومت در برابر كوبش مي‌باشد. بازخوراني گازهاي خروجي به دليل كاهش فشار و دماي گازهاي داخل سيلندر سبب كاهش تمايل به كوبش در موتور مي‌شود. در اين تحقيق قصد داريم، به بررسي اثرات بازخوراني گازهاي خروجي در موتورهاي احتراق داخلي بپردازيم. از آن جا كه اين سامانه به دلايل مختلفي بر روي موتورهاي ديزل، اشتعال تراكمي همگن، اشتعال جرقه اي و اشتعال جرقه اي توربوشارژ استفاده مي شود؛ اثرات بازخوراني بر روي هر چهار موتور مورد بررسي قرار خواهد گرفت.ه اين اختلاط، سرعت شعله و دماي اوج احتراق كاهش يافته و در نتيجه مقدار NOx توليدي كمتر مي‌شود.
