چکيده
در اين پژوهش سيستم خرپاي متناوب مورد ارزيابي لرزه اي قرار گرفته و تاثير جداساز لرزه اي بر بهبود عملكرد آن بررسي شده است. براي اين هدف ابتدا 15 ساختمان داراي سيستم خرپاي پراكنده مبتني بر اصول و راهنماهاي طراحي اين سيستم سازه اي در نرم افزار، مدل سازي و به كمك آيين نامه هاي موجود به روش استاتيكي معادل تحليل و سپس طراحي شده است . در ادامه به صورت گام به گام با بهره گيري از روش هاي ارزيابي عملكردي سعي در بهينه سازي مدل از نظر ابعاد و مقاطع اعضا ميشود و در هر مرحله مدل هاي مردود از رده خارج و روش تحليل دقيق تري مورد استفاده قرار ميگيرد.
به منظور مقايسه اثر طول پنل ويرنديل بر عملكرد سيستم و همچنين تصديق ضريب رفتار پيشنهاد شده براي اين سيستم در آيين نامه هاي طراحي، از تحليل استاتيكي غيرخطي بهره برده شده است. همچنين به كمك طيف ظرفيت مدل ها مورد ارزيابي عملكردي قرار گرفته اند.
بر اساس اين پژوهش هرچه طول پنل ويرنديل در سازه ۴ طبقه كمتر باشد عملكرد لرزه اي سازه بهتر خواهد بود در حالي كه طول پنل در سازه هاي ۱۰ و ۲۰ طبقه تاثير زيادي در بهبود عملكرد سيستم ندارد. اما به طور كلي با افزايش طول پنل ويرنديل و افزايش طبقات شكل پذيري سازه افزايش، اما اضافه مقاومت و ضريب رفتار سازه ها كاهش مي يابد.
با توجه به كاهش قابل ملاحظه مصالح مصرفي در طراحي سيستم خرپاي متناوب نسبت به ساير سيستم هاي سازه اي و همچنين فضاي باز معماري به دليل عدم وجود ستون هاي مياني در پلان سازه استفاده از اين سيستم نوين سازه اي را در مناطق لرزه خيز جالب توجه ميكند
