چکيده
اغلب براي بررسي ترك ها از تكنيك كلاسيك و به تازگي از روش غير محلي استفاده مي شود تا ترك را از منظر رشد آن و حوزه ي تنش هاي حاصل از بارگذاري در اطراف و نوك ترك بررسي نمايند. در كار پيش روي اين دو روش را براي مواد اورتوتروپيك با هم مقايسه كرده و به اين نتيجه مي رسيم كه تنش نوك ترك در روش كلاسيك بي نهايت در نظر گرفته مي شود در حاليكه تنش نوك ترك در روش غير محلي داراي مقدار محدودي است كه همين امر سبب مي شود تا دقت اندازه گيري تنش ها افزايش داشته باشند، در مجموع مي توان اينطور بيان كرد كه مباني مكانيك شكست منحصر به فردي براي اين روشها موجود است. در مواد اورتوتروپيك با توجه به خواص مختلف هر نقطه نسبت به جهت آن نقطه، تنش ها متفاوت اند اما براي بررسي دقيق تر و اعمال شرايط واقعي تر معيار شكست باعث بهبود رفتار شناسي مكانيكي و كاربرد موثر تر مواد مركب (كامپوزيت ها) مي شود.
