چکيده
ميكروربات ها به طور بالقوه توانايي دسترسي به فضاهاي كوچك براي منيپوليشن يا به عنوان حسگر را دارند. يكي از مهم ترين انواع ميكروربات ها، ميكروربات هاي مغناطيسي هستند. ميكروربات هاي مغناطيسي به دليل ايمن بودن براي بافت هاي بدن، به طور ويژه اي براي كاربردهاي پزشكي مورد توجه قرار گرفته اند. براي نمونه اين ميكروربات ها مي توانند براي تشخيص و درمان بيماري ها، جراحي هاي كم تهاجمي و منيپوليشن سلول به كار گرفته شوند. كاربردهاي ميكروربات در صورت استفاده ي چند ميكروربات بصورت همزمان مي تواند گسترش و كيفيت بهتري پيدا كند. براي نمونه هريك از ميكروربات ها مي توانند مقدار كمي از يك محموله را به هدف مشخصي در داخل سيال حمل كنند يا مجموعه اي از ميكروربات ها وظايف مونتاژ را سريع و بطور موازي انجام دهند. براي استفاده از چند ميكروربات لازم است حركت ميكروربات ها را به طور مستقل كنترل كرد، اما ميدان مغناطيسي اعمالي براي به حركت درآوردن ميكروربات ها، كل فضاي كاري را در برمي گيرد. در نتيجه دسترسي فردي به هر ميكروربات دشوار است. در اين پژوهش سعي بر آن است كه روش هاي جديد در كنترل يك يا چندين ميكروربات, روابط حاكم بر ديناميك حركتي ميكروربات, روش هاي جديد پردازش تصوير براي بالا بردن سرعت پاسخ, روش ها و مواد مختلف براي طراحي و ساخت ميكروربات ها, انواع كويل هاي الكترومغناطيسي و در انتها شبيه سازي حركت ميكروربات به صورت تجربي ارائه گردد.
