چکيده
امروزه سازمان ها در تلاش هستند پايداري خود را از طريق استراتژي هاي مختلف مانند سيستم هاي مديريت محيط زيست، ناب، چابك، انعطاف پذير، سبز، سازگاري با محيط زيست و صلاحيت براي حفظ موقعيت در محيط هاي پيچيده و متغير ايجاد نمايند. در سال هاي اخير، درگيري هاي مالي، فشارهاي نظارتي و رقابتي، افزايش تقاضاي مشتريان و مقررات زيست محيطي پيچيده، توجه به زنجيره هاي تأمين پايدار را افزايش داده است. با توجه به افزايش اهميت محيط زيست در سراسر جهان، سازمان ها به طور فزاينده اي با فشار شديد مواجه هستند تا ميزان انتشارها را در سراسر زنجيره تأمين كاهش دهند. در واقع، آن ها به طور جدي بايد در مورد ادغام فعاليت هاي تجاري خود در بخش توليد و خدمات با پايداري و كاهش هزينه هاي زنجيره تأمين براي دستيابي به يك مزيت رقابتي نسبت به ديگران فكر كنند. از اين رو، مديريت زنجيره تأمين سبز به عنوان بخش مهمي براي پايداري سازمان با توجه به مسائل زيست محيطي شناخته مي گردد. براي سازمان ها ايجاد محيطي پايدار در حالي كه حفظ سود رقابتي خود را حفظ نمايند، بررسي عوامل بحراني موفقيت (CFS) اهميت ويژه اي مي يابد. سازمان هاي پروژه محور نيز جهت حفظ پايداري خود در شرايط پيچيده كنوني در راستاي حفظ محيط زيست در طول زنجيره تأمين پروژه هاي خود گام بر مي دارد. از اين رو نياز دانسته شده است تأثير عوامل بحراني موفقيت براي پياده سازي مديريت زنجيره تأمين سبز در ايجاد پايداري در سازمان هاي پروژه محور بررسي گردد.
