چکيده
امروزه، روش هاي زيادي براي نقشه برداري از مغز وجود دارد كه هر يك معايب و مزاياي خود را
دارد. هدف از انجام اين سمينار، بررسي روش هاي پردازش سيگنال هاي ثبت شده با استفاده از روش
تصويربرداري تشديد مغناطيسي عملكردي (fMRI) است. زيرساخت اصلي ثبت اين نوع داده ها به
كارگيري دستگاه MRIاست. از آن جا كه اين دستگاه در بيشتر مراكز جراحي مغز و اعصاب در دسترس
بوده و به دليل ثبت رفتار عملكردي مغز در روش fMRI با توجه به يك تكليف خاص كه به فرد تحت
مطالعه داده شده، ثبت سيگنال به اين روش، پيشرفت هاي زيادي داشته است.
در اين سمينار، ابتدا به انواع روش هاي نقشه برداري مغز و تاريخچه آن ها اشاره شده است. در ادامه
به بررسي جزئي تري از روش تصويربرداري fMRI پرداخته شده است. همچنين با مروري بر كارهاي
انجام شده در fMRI، روش هاي پردازش اين سيگنال ها مورد بررسي قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهد كه
پيش از پردازش داده هاي fMRI، به دليل وجود نويز و ديگر مصنوعات ناخواسته، بايد در ابتدا آن ها را
پيش پردازش نموده تا براي تحليل آماده شوند. همچنين لازم است براي دانستن مكان فعاليت عصب هاي
مغزي، تصوير عملكردي را بر تصوير ساختاري مغز تطبيق نموده و عملكرد مغز با توجه به موقعيت آن ها
در نواحي مغزي نتيجه گيري شود. در تحليل داده هاي fMRI، دقت زيادي بايد داشت، چراكه هرگونه
اشتباهي مي تواند روند تشخيصي را به خطر بيندازد.
در پايان، پس از بررسي نواحي فعال ناشي از يك تكليف و يا يك بيماري خاص، مي توان از اين
داده ها براي يادگيري يك الگو استفاده نمود. در آن صورت، اين الگو ميتواند به تشخيص يك نوع بيماري
خاص در فرد جديد تحت مطالعه كمك نمايد كه به عنوان مثال، در اين صورت ممكن است بتوان از روند
آن بيماري پيشگيري نمود. ايجاد مدل هاي پيچيده تر از مغز و همچنين افزايش امكانات آزمودن مدل
استفاده شده، از زمينه هاي تحقيقاتي امروزه و آينده محسوب شده و از اهميت زيادي برخوردار است.
واژه هاي كليدي: نقشه برداري مغز، fMRI ،MRI، پيش پردازش، پردازش سيگنال.
