چکيده
حمل و نقل كارا از زيربنايي ترين اصول توسعه هر كشوري است. در اين ميان حمل و نقل ريلي با دارا بودن مزايايي چون امكان حمل و نقل انبوه و ارزان، آلودگي كمتر محيط زيست، مصرف سوخت بسيار كمتر و ايمني بيشتر از جايگاه ويژه اي برخوردار است كه تقاضاي بسيار را در اين بخش سبب مي شود. با توجه به سرمايه گذاري هاي سنگين توسعه حمل و نقل ريلي ، استفاده بهينه از امكانات موجود اهميت شاياني دارد. در اين ميان زمان بندي حركت قطارها نقش بسيار مهمي در ظرفيت خط ايفا مي كند لذا مورد توجه اكيد راه آهنهاي دنيا قرار گرفته است. در كشور ايران، تقاضاي حمل و نقل مسافري بسيار بيشتر از ظرفيت آن بوده كه اهميت زمان بندي قطارها را دو چندان مي نمايد. زمان بندي حركت قطارها در ايران توسط كارشناسان و بصورت دستي انجام مي گيرد.
در اين پژوهش به برسي مدل هاي زمان بندي در شبكه راه آهن پرداخته شده است . پس از معرفي كلي مسئله زمان بندي و ويژگي هاي آن، به بررسي مطالعات انجام شده دراين حوزه پرداخته شده است و در نهايت با شناسايي خلاء هاي تحقيقاتي موجود فرصت هاي تحقيقاتي پيش رو معرفي شده اند.
