چکيده
سيمان هاي گلاس آينومر به دليل دارا بودن خواص مطلوبي نظير قابليت رهايش و جذب يون فلوئور، زيست سازگاري بالا، مطابقت با ظاهر دندان طبيعي، چسبندگي شيميايي به ساختار دندان و ضريب انبساط حرارتي مشابه با دندان در دندان پزشكي ترميمي مورد توجه قرار گرفته اند. در يك دسته بندي كلي اين سيمان ها به دو نوع معمولي و اصلاح شده با رزين تقسيم بندي مي شوند. سيمان نوع معمولي از يك پودر شيشه و پلي اسيد رقيق شده در آب تشكيل شده است كه پس از اختلاط و رخ دادن واكنش هاي اسيد و باز گيرش يافته و سخت مي شود. واكنش گيرش شامل چند مرحله بوده و سختي نهايي در آن در طولاني مدت بدست مي آيد. همچنين اين سيمان ها در مراحل اوليه گيرش نسبت به رطوبت حساس هستند. زمان گيرش و زمان كار سيمان‌هاي گلاس آينومر از جمله پارامترهايي است كه در كاربرد كلينيكي حائز اهميت است. بدين منظور علاوه بر اين كه بايد فرصت كافي براي كار كردن و قرار گيري اين مواد در دهان وجود داشته باشد، بعد از قرارگيري در دهان نيز ماده بايد در زمان مناسبي سخت شده و با توجه به حساسيت به رطوبت ضعيف نشده و ظاهر مناسب خود را از دست ندهد. خواص و زمان گيرش اين سيمان ها متأثر از عوامل مختلفي نظير تركيب شيميايي پودر شيشه، نوع و غلظت اسيد و نسبت پودر به مايع است. از معايب سيمان‌هاي گلاس آينومر مي‌توان به خواص مكانيكي ضعيف اشاره كرد كه در تحقيقات اخير روي اين مواد مورد مطالعه قرار گرفته است. در اين گزارش به بررسي پارامترهاي مؤثر بر خواص و زمان گيرش اين سيمان‌ها پرداخته شده و در انتها سير تحولي اين سيمان ها بيان شده است.
