چکيده
توليد برق هم اكنون با استفاده از سوختهاي فسيلي صورت مي گيرد كه مشكلاتي را براي محيط زيست به همراه دارد و قابل بازيافت و يا تجديدپذير نيستند. يكي از بهترين روشها جهت دستيابي به راههايي جهت كاستن ميزان انتشار گازهاي گلخانه‌اي، استفاده از انرژي هاي تجديدپذير است و در اين راستا مي توان فناوري «دودكش خورشيدي» را معرفي كرد. دودكش خورشيدي در واقع از سه عنصر اصلي تشكيل شده است كه اولي جمع‌‌كننده هوا و عنصر بعدي برج يا همان دودكش و قسمت آخر نيز توربينهاي باد آن است و يك روش نوين براي تبديل انرژي گرمايي خورشيد به انرژي الكتريسيته است . ميتوان انتظار داشت كه دودكشهاي خورشيدي بتوانند در زمينه توليد برق براي مناطقي كه شدت آفتاب بيشتر است نقش مهمي را ايفا كنند .
هدف از اين تحقيق بررسي نحوه عملكرد يك نمونه نيروگاه دودكش خورشيدي مي باشد . براي مدلسازي نيروگاه، ابتدا معادلات حاكم به صورت يك بعدي توصيف شده و سپس براي بيشينه توان خروجي نيروگاه در يك زمان خاص، نتايج شبيه سازي عددي نمونه كوچك اين نيروگاه ارائه ميگردد . نتايج بدست آمده اثر تغيير ابعاد برج و كلكتور را بر توان خروجي نيروگاه را در شرايط واقعي مهندسي و زيست محيطي نشان مي دهد.
