چکيده
ترشوندگي به عنوان يك خاصيت تعيين كننده در سطوح جامد تعريف شده است. ترشوندگي يك سطح تابع دو عامل ساختار سطح و همچنين تركيب شيميايي آن مي باشد كه تعيين كننده انرژي سطح است. اخيرا سطوح هوشمند زيادي ساخته شده است كه در ميان آن ها سطوح محرك –پاسخ با قابليت كنترل برگشت پذير ترشوندگي به دليل پتانسيل هاي كاربردي در مطالعه حركت آب، دستگاه هاي ميكرو سيال، غشاء هاي هوشمند و حسگر ها بسيار قابل توجه هستند. محرك هاي خارجي شامل تابش نور مرئي يا UV ، گرما، pH يا حلال هاي خاص و ميدان الكتريكي هستند كه در بين آن ها تابش UV و اعمال حرارت به دليل هزينه پايين و سادگي كه دارند بيشتر از بقيه روش ها مورد توجه محققين قرار گرفته است. در اين سمينار پس از بيان مفاهيم اوليه ترشوندگي همچون زاويه تماس و همچنين مروري بر مدل هاي يانگ، ونزل و كسي- باكستر به عنوان مدل هايي براي ترشوندگي سطوح، به بررسي آخرين مطالعات در زمينه تغيير ترشوندگي سطوح داراي پوشش اكسيد روي پرداخته شده است.
