چکيده
هر سال مقدار زيادي از زباله هاي الاستومري از صنايع خودروسازي، به ويژه لاستيك ها، در مكان هاي نامناسب تخليه و انباشته مي شوند و باعث ايجاد مشكلات محيط زيستي، اجتماعي و اقتصادي مي شوند. با افزايش توليد لاستيك ها، اين مشكلات در طول سال ها بدتر مي شوند. بقاياي لاستيك هاي تاير به علت ساختار شبكه اي آن ها كه در طول ولكانيزاسيون و توسط پيوند هاي عرضي گوگرد-گوگرد تشكيل مي شود به راحتي تجزيه نمي شوند و وجود تثبيت كننده ها و ساير مواد افزودني زمان لازم براي تخريب آنها را مي تواند بسيار طولاني كند و آنها مانند مواد ترموپلاستيك قابل بازيافت نيستند.
دي ولكانيزاسيون به عنوان يكي از جذاب ترين روش هاي استفاده مجدد از لاستيك هاي فرسوده محسوب مي شود. دي ولكانيزاسيون لاستيك هاي فرسوده روشي است كه در آن انرژي به مواد منتقل مي شود تا شبكه سه بعدي اي كه در طي ولكانيزاسيون تشكيل شده است، نابود شود.
دي ولكانيزاسيون با امواج مايكروويو در حال حاضر يكي از اميدوار كننده ترين تكنيك ها به علت خواص خوب مواد دي ولكانيزه شده و امكان بهره وري بالا است. اين فرايند از برتري گرمايش حجمي ماده توسط امواج مايكروويو ها استفاده مي كند كه گرماي بيشتري را نسبت به روش هاي گرمايش سنتي به وجود مي آورد. اين روش به عنوان يك تكنولوژي سازگار با محيط زيست در نظر گرفته شده است. با اين حال، از آنجا كه اين فرايند يك نوع از تخريب كنترل شده است، پارامترهاي درگير بايد به خوبي كنترل شود تا از تجزيه مواد جلوگيري شود.
