چکيده
خسارت شديد مهاربندهاي همگراي معمولي در زلزله هايي از قبيل لوما پريتا 1989 نورثريج 1994مكزيكو 1985كه ناشي از سختي بالاي اين نوع مهاربندها و عدم شكل پذيري مناسب آنها بود منجر به بازبيني در طراحي اين سيستم ها شد. در نتيجه پس از وقوع اين زلزله ها مهاربندهاي همگراي ويژه معرفي شدند . هولناك ترين معضل براي اعضاي مهاربندي، پديده كمانش مي باشد كه براي يك عضو تحت فشار ممكن است اتفاق بيفتد. مهاربند ها بسته به معمولي يا ويژه بودنشان دو نوع رفتار ممكن است داشته باشند. چون از مهاربندهاي معمولي انتظار رفتار فرا ارتجاعي محدودي داريم در نتيجه پس از كمانش، اين مهاربندها ظرفيت باربري خود را از دست داده و دچار ضعف شديدي در تحمل نيروي
فشاري مي شوند؛ در صورتي كه مهاربندهاي همگراي ويژه در حكم فيوز سازه بوده و بعد از كمانش ، رفتار غير ارتجاعي خوبي از خود نشان مي دهند. پس از رخداد كمانش با تشكيل مفصل پلاستيك در سه نقطه از مهاربندها، ظرفيت باربري مهاربند حفظ شده و عضو هنوز هم مي تواند با شكل پذيري خود در برابر نيروهاي زلزله مقاومت كند
