چکيده
در اغلب كشورهاي درحال توسعه صنعت ساختمان يكي از صنايع زير بنايي به شمار مي رود. از سوي ديگر بسياري از اين كشورها در معرض سوانح طبيعي متعددي نظير زلزله قرار دارند كه تهديدي جدي براي كالبد فيزيكي و دستاوردهاي توسعه اي آنها محسوب مي شود. در چنين شرايطي دولتمردان ناگزيرند سوانح طبيعي را بعنوان واقعيتي غيرقابل اجتناب در روند توسعه خود بپذيرند و براي مواجهه با آن تدابير لازم را در برنامه هاي توسعه اي خود اتخاذ نمايند. بديهي است با توجه به گستردگي صنعت ساختمان در اين كشورها و همچنين تأثيرپذيري مستقيم آن از سوانح طبيعي نظير زلزله، لازم است زير ساخت هاي اين صنعت نيز از منظر تعامل با مديريت مخاطرات مورد بازنگري جدي قرار گيرد. در دهه هاي اخير تلاش هايي در زمينه ي تقويت نقش صنعت ساختمان در مديريت بحران صورت گرفته به عنوان مثال مي توان به سبك سازي و ارتقاي استانداردها و آيين نامه هاي ساختماني و... در جهت كاهش آسيب پذيري ساختمان ها اشاره نمود. با اين وجود هنوز بسياري از پتانسيل هاي صنعت ساختمان در كاهش و ترميم صدمات ناشي از سوانح همچنان مورد غفلت واقع شده و اين امر منجر به كم رنگ شدن حضور مؤثر صنعت ساختمان در بسياري از مقاطع مديريت مخاطرات گرديده است. در اين سمينار تلاش مي شود اين امر در رويكردي تكنولوژي محور و به موازات اقدامات مديريت مخاطرات و همسو با آن مطرح شود. راهكار پيشنهادي مشتمل بر شناسايي و تقويت كيفيتي در ساختار سيستم هاي ساخت و ساز، تحت عنوان تاب آوري سيستم هاي ساخت و ساز است.
واژه‌هاي كليدي: تاب‌آوري لرزه‌اي، ساختمان، آسيب پذيري، سوانح
