چکيده
سازه‌هاي بتني در طول عمر خود تحت اثر تغييرات دما قرار دارند. در اثر افزايش دما، بتن تمايل به افزايش طول دارد و در صورت مقيد بودن آن، سبب ايجاد ترك در بتن خواهد شد. ضريب انبساط حرارتي بتن كه ميزان تغيير طول بتن در اثر افزايش يا كاهش دما به اندازه 1 درجه سانتي‌گراد است، عامل مهمي در عملكرد سازه‌هاي بتني به‌خصوص رويه‌هاي بتني به شمار مي‌رود به‌طوري‌كه با افزايش اين ضريب، ميزان ترك در رويه بتني افزايش مي‌يابد. عوامل مختلفي بر ضريب انبساط حرارتي اثرگذارند كه مي‌توان به جنس سنگ‌دانه مصرفي، اندازه سنگ‌دانه، ميزان سيمان مصرفي، تخلخل و سن نمونه اشاره كرد كه تحقيقات گذشته بر روي اين عوامل متمركز بوده‌اند. به طول كلي، با استفاده از سنگ‌دانه سيليسي ضريب انبساط حرارتي افزايش و با استفاده از سنگ‌دانه آهكي ضريب انبساط حرارتي كاهش مي‌يابد. همچنين با افزايش مقدار سيمان و به‌تبع آن افزايش خمير، ضريب انبساط حرارتي افزايش يافته است. اما در ارتباط با سن نمونه، تخلخل و افزودني‌هاي معدني، خلأ تحقيقاتي مشاهده شده است و تحقيقات گذشته اين موضوعات را روشن نكرده‌اند. به‌عنوان مثال براي سن نمونه، برخي مراجع كاهش ضريب انبساط حرارتي با افزايش سن نمونه و برخي ديگر ثابت بودن ضريب انبساط حرارتي با افزايش سن نمونه را گزارش كرده‌اند. از اين رو نياز به تحقيقات مجدد و جامع در اين زمينه‌ها حس مي‌شود.
