چکيده
ازآنجايي‌كه تعداد زيادي از موتورها در سراسر جهان مورداستفاده قرار مي‌گيرند و هرسال تعداد آن‌ها افزايش مي‌يابد، حتي يك بهبود كوچك در بهره‌وري به صرفه‌جويي قابل‌توجهي در هزينه، مصرف سوخت و ساير عوامل مرتبط كمك خواهد كرد. كنترل بهينه¬ي موتور القايي با رويكرد حداقل¬سازي تلفات يكي از راه¬كار¬هاي موثر براي تحقق اين هدف است. در اين گزارش پس از بيان مقدمه و انواع كنترل‌كننده‌هاي الكتريكي براي موتور القايي به طبقه¬بندي روش¬هاي كاهش تلفات پرداخته مي‌شود. به‌صورت كلي مي‌توان روش¬هاي كنترل بهينه موتور القايي را به دودسته كلي شامل روش¬هاي برخط و روش¬هاي قطع¬خط تقسيم كرد. روش‌هاي قطع¬خط با طراحي نقطه كار ماشين در مقدار مطلوب به كمينه‌سازي تلفات مي‌پردازند. روش‌هاي برخط با استفاده از بازخورد و اطلاعات در مورد پارامترهاي ماشين به تنظيم فرمان‌هاي لازم جهت رسيدن به كمينه تلفات مي‌پردازند. روش-هاي برخط به سه دسته¬ي روش¬هاي مبتني بر مدل، روش¬هاي مبتني بر جستجو و روش¬هاي تركيبي تقسيم مي¬شوند. روش¬هاي مبتني بر مدل براي رسيدن به حداقل تلفات، بستگي به پارامتر¬هاي موتور و مدل توان تلفاتي يا توان ورودي دارند. اين روش¬ها شامل اندازه¬گيري حلقه بسته توان نمي¬شوند اما از بازخورد¬هاي ديگري استفاده مي¬كنند. دسته دوم روش¬هاي برخط، روش¬هاي مبتني بر جستجو مي¬باشند. معمولاً روش¬هاي مبتني بر جستجو اين¬گونه عمل مي¬كنند كه توان ورودي موتور را اندازه¬گيري كرده و با تغيير متغير كنترلي، توان ورودي را كمينه مي¬كنند. دسته سوم روش¬هاي برخط، روش¬هاي تركيبي مي¬باشند. روش¬هاي تركيبي، مخلوطي از روش¬هاي مبتني بر مدل و مبتني بر جستجو مي¬باشند. به عبارت بهتر، روش¬هاي تركيبي نياز به مدل سيستم براي جستجوي كمينه تلفات دارند.
