چکيده
پلي پروپيلن به دليل دارا بودن خواصي نظير: مقاومت شيميايي بالا، مدول كششي بالا، قابليت بازيافت، فرايندپذيري آسان و هزينه پايين توليد ؛ يكي از پليمرهايي است كه بيشترين ميزان توليد را در سطح جهاني داراست.
پلي پروپيلني كه با استفاده از كاتاليزورهاي زيگلر ناتا توليد مي شود ساختار خطي و مقاومت مذاب پاييني - دارد كه همين موضوع استفاده از اين ماده را در فرايندهايي نظير: توليد فوم ، فيلم دمشي، ترموفرمينگ و.... با محدوديت مواجه كرده است .
تاكنون تكنيك هاي زيادي به منظور بهبود مقاومت مذاب پلي پروپيلن مورد بررسي قرار گرفته اند كه از اين ميان سنتز پلي پروپيلن شاخه اي به عنوان يكي از روش هاي متداول جهت افزايش مقاومت مذاب پلي پروپيلن مطرح شده است . روش هاي زيادي به منظور پلي پروپيلن شاخه اي مورد استفاده قرار گرفته اند كه در دو دسته ي اصلي سنتز مستقيم با استفاده از كوپليمريزاسيون پلي پروپيلن و ماكرومونومرها و استفاده از تركيبات دي اني و فراوري هاي تكميلي شامل تابش دهي، اكستروژن واكنشي و اصلاح پلي پروپيلن در حالت جامد طبقه بندي مي شوند. در همه ي اين فرايندها كنترل واكنش هاي شاخه اي شدن، طول شاخه ها، ساختار شاخه ها، درجه ي شاخه اي شدن و كاهش واكنش هاي جانبي از اهميت بسياري برخوردار هستند. در اين تحقيق روش هاي استفاده شده در توليد پلي پروپيلن شاخه اي و هم چنين روش هاي مشخصه يابي اين پليمرها كه مهمترين آنها آزمون هاي رئولوژيكي هستند، مورد بررسي قرار گرفته است.
