چکيده
پيشرفت‌هاي اخير در فناوري نانو، توانايي ساخت نانوحسگرهايي را فراهم مي‌كند كه قادر هستند با دقت قابل توجهي انواع مختلفي از رويدادها را در سطح مولكولي، اندازه‌گيري كنند. نانوماشين‌ها يا نانوگره‌ها ضمن اندازه‌گيري پديده‌ها در ابعاد مولكولي، مي‌توانند اقدام به تغييرات محدود در محيط اطراف خود نمايند. تحقيقات اخير نشان مي‌دهد با استفاده از فناوري نانو، مي‌توان نانوفرستنده‌هايي طراحي كرد كه به‌وسيله آن‌ها، نانوماشين‌ها توانايي برقراري ارتباط با يكديگر را داشته باشند. با ايجاد ارتباطات بين نانوماشين‌ها، آن‌ها قادر خواهند بود اطلاعات حس شده خود را به روش يك يا چند گامي به يك ايستگاه راه دور ارسال نمايند. تحقيقات نشان مي‌دهد كه فركانس كاري نانوآنتن‌هاي ساخت شده از جنس گرافين در محدوده فركانسي تراهرتز(0.1-10 THz) مي‌باشد. اما به سبب پديده‌اي به نام «جذب مولكولي» سيگنال‌هاي ارسالي در اين باند به‌شدت تضعيف مي‌شوند.در بيشتر كاربردهايي كه براي شبكه‌هاي نانومقياس در بدن وجود دارد پارامترهاي مؤثر بر ضريب جذب مولكولي همانند جنس موكول‌هاي بين فرستنده و گيرنده دائماً در حال تغيير هستند كه اين امر موجب به وجود آمدن يك كانال متغير بين فرستنده و گيرنده خواهد شد. در نتيجه يكي از محدوديتها و الزامات نانوشبكه‌هاي حسگر بي‌سيم، ارائه پروتكل‌هاي ارتباطي است كه بتوانند بر مشكلات ناشي از جذب مولكولي غلبه نمايند.
در اين سمينار به بررسي چالش‌هاي پيش رو براي طراحي پروتكل‌هاي لايه فيزيكي در نانوشبكه‌هاي حسگر بي‌سيم در درون بدن خواهيم پرداخت. در ابتدا كاربردهايي كه براي اين شبكه‌ها در بدن وجود دارد، بررسي مي‌شوند و سپس چالش‌هاي طراحي پروتكل‌هاي لايه فيزيكي براي اين كاربردها بررسي و مقايسه خواهند شد.
