چکيده
چكيده
سيستم مترو ازجمله سيستم‌هاي زيربنايي در صنعت حمل‌ونقل است كه ممكن است در معرض خطر حريق، سيل، زلزله و حوادثي مشابه قرار بگيرد و علاوه بر ايجاد خسارات و تلفات فاجعه‌بار، باعث ايجاد شوك به جامعه گردد. وقوع حريق در سيستم مترو را مي‌توان در زيرسيستم‌هاي قطار و ايستگاه تقسيم‌بندي و بررسي كرد.
درگذشته جهت بررسي علل حريق پس از وقوع و به بار آمدن خسارات زياد و گاهاً جبران‌ناپذير اقدام مي‌شد و پس‌ازآن كمبودها و نقايص يك سيستم يا فرآيند مشخص مي‌گرديد. امروزه با رشد متدهاي مختلف ارزيابي ريسك حريق ، حتي قبل از ايجاد هر سيستمي مي‌توان نقاط بحراني را مشخص كرد و اقدام به پيشگيري از وقوع حريق و اتخاذ تصميمات مناسب جهت كنترل آن كرد.
اين تحقيق باهدف بررسي روش‌هاي كاهش ريسك حريق در مترو انجام‌گرفته است. بدين منظور ابتدا مطالعات داخلي و خارجي مورد بررسي قرار گرفته است و بر اساس دسته بندي نتايج بدست آمده ، مهم‌ترين دلايل وقوع حريق شناسايي و بر همين اساس توصيه هايي براي كاهش ريسك حريق در مترو پيشنهاد شده است.
واژه‌هاي كليدي: ايمني، حريق، مترو، ريسك
