چکيده
اولين نسل چسب هاي پلي يورتاني به حدودا 60 سال پيش باز مي گردد.اولين كاربرد آن در ساخت قايق ها و جليقه هاي نجات ،هواپيماها،تاير و مخازن بود.در ادامه به دليل چسبندگي اين چسب به بسياري از سطوح نظير:چوب،پلاستيك،سراميك و چوب (به دليل قطبيت زياد و اينكه پيوند هيدروژني با سطوح برقرار مي كند)و هم چنين دارا بودن مزيت هايي از قبيل:انعطاف پذيري،عملكرد در دماي پايين،استحكام پيوستگي بالا،پخت سريع كاربرد آن افزايش يافته و امروزه در صنايع چوب،خودرو،ساخت و ساز،كفش،لوازم خانگي و بسته بندي مواد غذايي مورد استفاده قرار مي گيرد.اين نوع چسب ها را مي توان بر اساس رفتار حرارتي،تعداد اجزا،روش پخت و هم چنين حالت فيزيكي دسته بندي كرد.اما رايج نوع اين چسب ها را مي توان به شش دسته دو جزئي واكنشي ،تك جزئي واكنشي ،دو جزئي حلالي ،تك جزئي حلالي ،پلي يورتان ترموپلاستيك و ديسپرسيوني تقسيم بندي كردكه در گزارش به تفاوت ميان آنها اشاره شده است. يكي از مهمترين دسته بندي چسب هاي پلي يورتان مربوط به تقسيم بندي آنها بر اساس طبيعت پخت است كه آنها را به دو دسته ترموپلاستيك و ترموست تقسيم مي كند.در اين گزارش بيشتر به بررسي چسب هاي پلي يورتان ترموپلاستيك،اجزا و روش ساخت و بررسي عوامل مختلف از جمله اضافه كردن فيلر هاي مختلف به منظور افزايش رسانايي الكتريكي يا گرمايي و اثر عوامل افزايش دهنده چسبندگي روي خواص مختلف آنها پرداخته شده است.
