چکيده
بازيافت لاستيك مستعمل دفع زباله هاي لاستيكي يكي از بزرگترين چالش هاي مديريت زباله در قرن 21 است. طبق پيش بيني هاي انجام شده در سال 2030 سالانه 12 ميليون تن تاير فرسوده دور ريخته مي شود. در اغلب موارد تايرهاي مستعمل را يا دفن مي كنند يا در فضاي آزاد مي سوزانند. اين موارد باعث ايجاد خطر آتش سوزي، افزايش حشرات و جوندگان كه خود موجب به هم ريختن اكو سيستم مي شود، هم چنين افزايش آلودگي نيز سبب انتقال بيماري ميشوند. يكي از امكانات سازگار با محيط زيست براي بازيافت اين نوع مواد از طريق شكستن است. يكي از اين روش هاي روشي است به نام دي ولكانيزاسيون است. كه در اين روش به صورت انتخابي پيوند هاي سولفوري گوگرد-گوگرد و پيوند شيميايي كربن-سولفور بدون شكست پيوند هاي زنجيراصلي است. يكي از روش هاي دي ولكانيزاسيون التراسونيك مي باشد. اين روش به عنوان روش سبز شناخته مي شود. زيرا كه در آن از مواد شيميايي استفاده نمي شود و آلودگي محيط زيستي ندارد. اين روش به دليل زمان كمتر و استفاده از انرژي كمتر و دستيابي به خواص بهتر مورد توجه قرار گرفته است هم چنين انگيزه اي براي انجام پژوهش در اين زمينه مي باشد. (Coleman, Shelton et al. 1972) با اين حال، از آنجا كه اين فرايند يك نوع از تخريب كنترل شده است، پارامترهاي درگير بايد به خوبي كنترل شود تا از تجزيه مواد جلوگيري شود.
