چکيده
مقادير بسيار زيادي از پساب مخلوط آب-روغن در صنايع مختلفي از جمله صنايع پتروشيمي، متالورژي، داروسازي و صنايع غذايي توليد مي‌شود. كه اگر قبل از انتشار روي آنها عملياتي انجام نشود؛ آلودگي‌هاي محيطي جدي را به بار مي آورد. همچنين نفت استخراج شده حاوي مقداري آب است كه اين ميزان آب براي نفت به عنوان ناخالصي عمل كرده و در مرحله تصفيه بايد از آن جدا شود. بنابراين توجهات دانشمندان و صنعتگران در بكارگيري تكنولوژي ها و مواد جديد براي جداسازي موثرتر و مقرون به صرفه تر آب و روغن روز به روز افزايش مي يابد. عمده تكنولوژي هاي سنتي مورد استفاده براي جداسازي آب و روغن عبارتند از: مواد جاذب متخلخل، روش شناور سازي و تكنولوژي غشا. روشهاي سنتي براي جداسازي آب و روغن با مشكلاتي همچون بازدهي جداسازي پايين، نياز به تجهيزات پيچيده براي جداسازي، هزينه بالاي فرآيند، آلودگي و حتي انسداد روبرو هستند. به دليل انرژي سطحي پايين تر روغن نسبت به آب، انتظار مي رود، هر سطحي كه توسط آب تر مي شود با روغن نيز تر شود. همچنين همه سطوح روغن گريز، آب گريز هم هستند. بنابراين به منظور جداسازي آب و روغن سطوحي با خاصيت ترشوندگي متفاوت از جمله سطوح آبگريز و روغن دوست و نيز سطوح آبدوست و روغن گريز ساخته شده‌اند كه حالت ايده‌آل براي تصفيه آب از نفت، داشتن همزمان خواص آبدوستي و روغن گريزي و براي تصفيه نفت از آب، داشتن همزمان خواص آبگريزي و روغن دوستي است. صفحات مشبك فلزي با خواص فوق آبگريزي و فوق روغن دوستي از جمله تكنولوژي هاي جديدي است كه نسبت به روش هاي سنتي محدوديت هاي كمتري دارد. اين صفحات با روشهاي مختلفي از جمله روش هاي شيميايي و الكتروشيميايي به منظور جداسازي موثر آب و روغن ساخته شدند.
در اين سمينار پس از بيان مفاهيم اوليه ترشوندگي همچون زاويه تماس و همچنين مروري بر مدل هاي يانگ، ونزل و كسي- باكستر به عنوان مدل هايي براي ترشوندگي سطوح، به بررسي آخرين مطالعات در زمينه جداسازي آب و نفت به وسيله‌ي غشا توري نانوساختار پرداخته شده است.
