چکيده
چكيده
بيوراكتور غشايي به عنوان يك فناوري جديد در صنعت تصفيه فاضلاب و استفاده مجدد از آب استفاده مي-شود. البته در دهه¬هاي اخير جايگاه ويژه¬اي در صنعت تصفيه آب و فاضلاب پيدا كرده است. در اين فناوري، سيستم فيلتراسيون غشايي با فرآيند لجن فعال ادغام شده و عمل تصفيه فاضلاب بر پايه روش¬هاي بيولوژيكي و فيزيكي انجام مي¬شود. اين فناوري برخلاف شيوه¬هاي مرسوم لجن فعال، نياز به فرآيند ته نشيني و گندزدايي ندارد. علي رغم مزايايي مانند كيفيت بالاي پساب خروجي و نياز به فضاي كمتر نسبت به روش-هاي سنتي تصفيه، گرفتگي سريع غشا توسط ميكروآلاينده¬هاي موجود در خوراك ورودي به راكتور و لجن يكي از اصلي¬ترين مشكلات بيوراكتورهاي غشايي است. در واقع، پديده گرفتگي سبب افت شار، توقف خط توليد براي شستشو و تميز كردن غشا، تخريب غشاها توسط شوينده¬هاي شيميايي، عدم حذف كامل مواد شوينده از پساب خروجي و آسيب رساندن به محيط زيست و در نهايت افزايش هزينه¬هاي توليد مي¬شود. هدف از اين مطالعه، بررسي روش¬هاي بهبود عملكرد سيستم بيوراكتور غشايي با تمركز بر نوع ماده سازنده غشا، روش¬هاي اصلاح آن و شرايط عملياتي تاثير گذار بر اين نوع سيستم¬ است.
واژه‌هاي كليدي: بيوراكتور غشايي، روش¬هاي بهبود عملكرد، كاهش گرفتگي
