چکيده
امروزه از چسب هاي بدون حلال و پايه آبي به دلايلي همچون كمتر بودن تركيبات آلي فرار و مشكلات زيست محيطي،هزينه توليد پايين و سهولت استفاده رو به گسترش است. در اين ميان لاتكس هاي آكريلاتي توانسته اند توازن خوبي بين كيفيت مناسب خواص مكانيكي سهولت فرمول بندي سهولت استفاده و سازگاري با محيط زيست را ايجاد كرده و به طور عمده در پيوند دهنده ها و پوشش ها استفاده شوند. اما به رغم تمام مزايا گاهي خواص مطلوب را براورده نمي كنند.از نانو ذرات كوپليمرهاي ويژه استفاده همزمان مقدار متوسط عامل شبكه اي به همراه گوه هاي عاملي متفاوت مي توان براي بهبود خواص چسبندگي و عملكرد دمايي چسب هاي پايه اكريلاتي استفاده كرد.پايه چسب هاي اكريلاتي حساس به فشار استرهاي اكريليكي هستند كه منجر به پليمرهايي چسبناك و نرم با دماي انتقال شيشه اي كم مي شوند. الكيل اكريلاتها و الكيل متاآكريلاتها با تعداد اتم كربن ۱۴ تا ۱۷ مونومرهاي مناسبي براي توليد چسب حساس به فشار هستند. از اين بين سه مونومر ۲ اتيل هگزيل اكريلات و بوتيل اكريلات و ايزواكتيل اكريلات به طور گستره استفاده مي شوند.
