چکيده
اجماع توزيعي در ساختن سيستم هاي توزيع شده تحمل‌پذير خطا نقشي كليدي دارد. مسئله ي اجماع توزيعي به دنبال دستيابي به توافق بين گروهي از پردازه ها در شبكه اي از پردازه هاي غير قابل اطمينان است. پروتكل هايي به اين منظور ايجاد شده اند تا به محض توافق الگوريتم هاي اجماع توزيعي در محيط هاي ويژه از قبيل همگام، ناهمگام و همگام جزئي دستيابي به توافق شوند. در سيستم هاي توزيع شده خرابي هايي از قبيل از دست رفتن پيام ها در ارتباطات، متوقف شدن شبكه و توقف و بازگرداني مؤلفه هاي شركت كننده در سيستم براي دستيابي به توافق بر روي يك مقدار، مطرح هستند. محيط بررسي الگوريتم هاي اجماع توزيعي اغلب بدون خطاي بيزانس و ناهمگام در نظر گرفته مي شود. بررسي هايي وجود دارند كه دستيابي به اجماع، در محيطي ناهمگام و با احتمال از كار افتادن و خرابي يك مؤلفه را غير ممكن مي داند. ساده ترين راه براي دستيابي به توافق روي مقادير، وجود سه نقش پذيرنده، پيشنهاد دهنده و يادگيرنده در بين مؤلفه ها در الگوريتم اجماع مي باشد. طبق بررسي هاي انجام گرفته الگوريتم هاي موجود اغلب بر اين ساختار برپا شده اند و به قصد بهبود سرعت و افزايش دسترس پذيري سيستم توزيع شده، اين الگوريتم ها در صدد كاهش پيام ها بين سه نقش مذكور و كاهش واسطه و نزديك كردن فاصله ي نقش ها به يك ديگر برآمدند. همچنين راه كار هايي از قبيل ايجاد ماشين حالت همانندسازي شده، ايجاد گره اي به عنوان رهبر نيز به قصد افزايش تحمل پذيري اين الگوريتم ها مطرح شده است كه ايجاد نمونه-هايي از الگوريتم اجماع و قرار دادن آن ها در ماشين هاي حالت همانندسازي شده در هر كارساز به قصد پاسخ گويي به كارخواهان راه كار مناسبي جهت برقراري اجماع خواهد بود. اهدافي مانند 1- درستي، 2-كارآيي و 3- مختصر بودن الگوريتم هاي اجماع و همينطور ايجاد سيستمي با تحمل پذيري خطا اهميت خواهند داشت در حالي كه در اين گزارش مطرح نموديم اين مهم، در صورت قابل درك نبودن الگوريتم به قصد بررسي در سيستمي حقيقي تا حدودي غير ممكن است و تنها نمي توان با تحقيق تئوري الگوريتم ها، آن ها را به قصد دستيابي به اهداف عنوان شده بررسي نمود.
