چکيده
چكيده:
امروزه هر ساختمان بايد به گونه اي طراحي شود كه استفاده از منابع جديد را به حداقل رسانده و پس از
تخريب نيز منبعي براي ايجاد سازههاي ديگر باشد. ساختمانها به طبقات مختلفي از منابع براي خالقيت و
اجرا نياز دارند از جمله مواد و انرژي و آب و زمين كه از منابع بسيار با ارزش و ضروري است و استفاده مناسب
از آن از مالحظات بسيار مهم در توسعه اجراي پيشرفته ساختمان است . انتخاب محصوالت سبز و استفاده از
مصالح بازيافت و تالش در جهت كاربرد مصالح بومي وطبيعي يك مولفه كليدي است كه به ما در شكل گيري
و ايجاد معماري پايدار كمك مي كند. همچنين نقش مهمي در سالمت افراد ساكن در جامعه ايفا مي كند.
استخراج بي رويه مواد اوليه خام مي تواند اثرات جبران ناپذيري به محيط زيست وارد نمايد بنابراين استفاده
از مصالح سبز كه قابليت بازگشت به چرخه زندگي و طبيعت را دارند مي تواند تا حدود زيادي از ناپايداري
محيطي بكاهد و سيستم اكولوژيكي محيط را حفظ نمايد .از مزاياي مصالح سبز مي توان به كاهش گازهاي
گلخانه اي و غيرسمي ؛ كاهش مصرف انرژي ؛ كاهش هزينه ها؛ مقاوم در برابر رطوبت؛ تجديدپذير و قابل
بازيافت اشاره نمود.
دليل محبوبيت بتن بسيار آشكار است. بتن داراي خواص مكانيكي و دوام باالست و خاصيت شكل پذيري و
مقاومت در برابر آتش سوزي را دارد و در دسترس و مقرون به صرفه است. با اين حال آثار مخرب بتن سيمان
پرتلند روي محيط زيست را نبايد ناديده گرفت. با توجه به كميسيون جهاني محيط زيست و توسعه، توسعه
پايدار به عنوان اساسي ترين، حياتي ترين محور در قرن بيست و يكم تاكيد بسيار شده است. در مسير تبيين
اين موضوع مهم ترين مولفه هاي توسعه پايدار حفظ و تنوع محيط زيست، حفاظت از اتمسفر، تغيير الگوي
مصرف و ... مي باشد. لذا اهميت بتني كه كمترين آسيب را به محيط زيست وارد كند آشكار است.
