چکيده
بتن به عنوان يكي از پر مصرف ترين مصالح صنعت ساخت و ساز، در كنار مزايايي مانند ارزان بودن مواد اوليه، گستردگي استفاده، تبديل شدن به شكل دلخواه و ...، نقاط ضعفي نيز دارد. از يك سو سيمان به عنوان يكي از اجزاي بتن با خاصيت چسبانندگي، سهم قابل توجهي در توليد گاز هايي مانند كربن دي اكسيد و ورود آن ها به جو دارد. از سوي ديگر خود بتن نقاط ضعفي مانند مقاومت كششي پايين دارد و هم چنين به دليل ساختار متخلخل آن، در برابر عوامل خارجي مانند يون هاي كلريد و سولفات آسيب پذير مي باشد. مواد جايگزين سيمان مي توانند مقدار مصرف سيمان را كاهش داده و هم چنين اين قابليت را دارند كه خواص مكانيكي و هم چنين دوام بتن را ارتقا دهند. يكي از اين مواد كه در سال هاي اخير، تحقيقات در زمينه كاربرد آن در بتن صورت گرفته است، متاكائولن است. اين ماده كه داراي خاصيت پوزولاني است، مي تواند با جايگزين شدن به جاي درصدي از وزن سيمان، با مصرف كلسيم هيدروكسيد، ژل ثانويه C-S-H توليد كند و سبب بهبود ريزساختار و در نتيجه خصوصيات مكانيكي و دوام بتن گردد.
در اين پژوهش روش هاي توليد متاكائولن و نيز فعاليت پوزولاني آن مورد بررسي قرار گرفته است. هم چنين اثر متاكائولن بر خصوصيات بتن تازه و سخت شده مطالعه گرديد و مشاهده شد كه افزودن متاكائولن سبب كاهش اسلامپ، بهبود مقاومت فشاري و خمشي و نيز افزايش سرعت هيدراتاسيون مي گردد. در انتها نيز اثر متاكائولن بر ريز ساختار و دوام كامپوزيت هاي سيماني مورد بررسي قرار گرفت كه نتايج حاكي از اثر مثبت آن در كاهش تخلخل، افزايش مقاومت الكتريكي، كاهش جذب آب موئينه، افزايش مقاومت در برابر نفوذ يون هاي كلريد و نيز بهبود عملكرد آن ها در مقابل حمله سولفاتي بود.
نتايج اين پژوهش مي تواند در شناسايي اثر متاكائولن بر خصوصيات بتن تازه و سخت شده راهگشا باشد و زمينه استفاده از آن را در كشورمان با توجه به وجود منابع كائولن كه ماده اوليه توليد متاكائولن مي باشد، فراهم نمايد.
