چکيده
از ابتداي معرفي تكنولوژي‌هاي مخابرات بيسيم، همواره مسائل تاخير و قابليت اطمينان به عنوان عوامل محدودكننده در جايگزيني ارتباطات سيمي با ارتباطات بيسيم، مطرح بوده اند. در نسل چهارم مخابرات بيسيم (4G) به مسئله قابليت اطمينان و راه‌كارهاي بهبود آن توجه شده است. اما سرانجام با معرفي نسل پنجم مخابرات (5G) و معرفي كاربردهاي مورد پشتيباني آن، سرويس جديدي تحت عنوان ارتباطات با قابليت اطمينان بسيار بالا و تاخير بسيار كم (URLLC) مطرح شد.
