چکيده
سيستم ها و خدمات ناوبري در اتومبيل ها، تلفن هاي هوشمند و ساير دستگاه هاي تلفن همراه در چند سال گذشته به سرعت در حال افزايش است و اين دستگاه ها كه مجهز به سيستم موقعيت يابي
جهاني) GPS ( هستند به پركاربرد ترين سنسور موقعيت يابي تبديل شده اند. با اين حال به دليل عدم
موفقيت GPS در دست يابي به دقت بالا و عدم كارايي در محيط هاي سرپوشيده، به فناوري هاي جديد و
ارائه راه كارهاي بيشتري احتياج است. بنابراين تعدادي راه حل جهت محلي سازي داخلي ارائه شده كه از
سيگنال هاي محلي سازي مختلف مانند WiFi ، پهناي باند، بلوتوث و غيره استفاده مي كنند.
الگوريتم هاي تطبيق نقشه براي آشتي دادن اطلاعات مكان نادرست با داده هاي نقشه استفاده مي شوند.
هدف اصلي تطبيق نقشه شناسايي قسمت صحيح مكاني است كه كاربر در آن حركت مي كند. محيط هاي
داخلي و محيط هاي بيروني محدوديت هاي مكاني دارند كه مي توان از آن ها براي برخي از نتايج
موقعيت يابي نادرست استفاده كرد و از اين طريق دقت تكنيك هاي موقعيت يابي سنتي را بهبود بخشيد. از
لحاظ تئوري، نتايج تخمين زده شده از اهداف مي تواند در هر جايي كه زير ساخت هاي موقعيت يابي آن را
تحت پوشش قرار مي دهد وجود داشته باشند. به طور عادي، غيرممكن است كه اهداف، مخصوصاً عابران به
دليل محدوديت هايي كه به عنوان مثال در فضاهاي داخلي خانه وجود دارد بتوانند در بعضي نقاط خاص
حضور داشته باشند.
بنابراين هدف اين مطالعه بررسي روش تطبيق نقشه در بهبود موقعيت هاي به دست آمده از از سيستم هاي
محلي سازي در محيط خارجي و داخلي مي باشد.
