چکيده
فراگيري يك خاطره جديد، مي‌تواند فرآيندي را فعال كند كه از سطح ملكولي تا سيستمي را درگير مي‌كند و موجب دگرگوني تدريجي و تثبيت حافظه مي‌شود. نظريه تثبيت سيستمي، بيان مي‌دارد كه تعامل بين هيپوكامپ و نئوكورتكس در اين فرآيند نقشي اساسي دارد.
در آناتومي مغز پستانداران، قشر پيش‌پيشاني قسمتي از قشر مغز است كه قسمت جلويي لوب پيشاني را در بر مي‌گيرد. قشر پيش‌پيشاني در انسان را مي‌توان در دو ناحيه vmPFC (كه شامل دو قسمت بطني و مياني است) كه در تمام پستانداران مشترك است و LPFC كه تنها مختص به انسان مي‌باشد، تعيين حدود كرد. قشر پيش‌پيشاني، با پشتيباني كنترل شناختي حافظه در چندين كاركرد سطح بالا مشاركت دارد و گمان مي‌رود كه مهمترين زيرلايه حافظه كاري باشد.
هيپوكامپ نيز يك جزءِ مهم مغز انسان و بطور كلي مهره‌داران است كه براي انسان در لوب گيجگاهي مياني در هر يك از دو نيمكره مخ قرار گرفته است. هيپوكامپ بخشي از سيستم ليمبيك است كه نقشي اساسي در تثبيت اطلاعات از حافظه كوتاه مدت به حافظه بلند مدت و همچنين در حافظه فضايي كه مسيريابي را ممكن مي‌سازد، دارد. مطالعات بسياري، تعامل بين هيپوكامپ و قشر پيش‌پيشاني به شكل همزماني فعاليت‌هاي نوساني در حين فرآيندهاي پيچيده شناختي را نشان داده است.
اين سمينار به مطالعه رابطه و نقش mPFC و هيپوكامپ در شكل‌گري، تثبيت و بازيابي حافظه مي‌پردازد.
واژه‌هاي كليدي: هيپوكامپ ، mPFC ، تثبيت حافظه ، انكودينگ ، بازيابي حافظه
