چکيده
در تصفيه‌خانه‌هاي آب، مجموعه‌اي از مراحل شامل آشغالگيري، زلال‌سازي، صاف‌سازي (فيلتراسيون) و گندزدايي يا كلرزني، جهت آماده‌سازي آب آشاميدني اجرا مي‌گردند. از اين ميان، مرحله زلال‌سازي شامل فرآيند انعقاد و لخته‌سازي و سپس ته‌نشيني مي‌باشد. در طي فرآيند انعقاد و لخته‌سازي حجم قابل‌توجهي از محصولي جانبي و نامطلوب، كه در واقع همان لجن توليد شده در تصفيه‌خانه‌هاي آب است، توليد مي‌گردد. به طور معمول لجن تصفيه‌خانه‌هاي آب را پس از آبگيري در زميني در مجموعه تصفيه‌خانه دفن نموده و پس از جمع شدن حجم زيادي از آن، به نقاط خارج شهر منتقل مي‌گردد. با توجه به اين كه لجن تصفيه‌خانه‌هاي آب محتواي بالايي از محصولات حاصل از هيدروليز مواد منعقدكننده مصرفي جهت تصفيه آب را دارا مي‌باشد، از نقطه‌نظرهايي ارزشمند بوده و مي‌توان از آن در تصفيه فاضلاب و پساب‌هاي گوناگون بهره برد. علاوه بر اين كاربرد، راه‌هاي مختلف ديگري نيز جهت بكارگيري اين لجن تاكنون بررسي گرديده است. در اين پژوهش در راستاي اهداف توسعه پايدار و به منظور مديريت هرچه بهتر لجن تصفيه‌خانه‌هاي آب، به بررسي و شناسايي اين لجن و كاربردهاي متنوع آن پرداخته شده است. همچنين پيش از آن مطالعه و بررسي دقيقي، پيرامون فرآيند انعقاد و لخته‌سازي و ذراتي كه طي اين فرآيند از محيط حذف مي‌گردند (ذرات كلوييدي)، صورت گرفته است. زيرا از يك سو لجن تصفيه‌خانه آب در اثر انجام فرآيند انعقاد و لخته‌سازي توليد مي‌گردد و از سويي ديگر تاكيد و تمركز پژوهش حاضر بر استفاده مستقيم از لجن مذكور به عنوان ماده منعقدكننده در انعقاد و لخته‌سازي مي‌باشد.
