چکيده
يك روش مدرن، جداسازي سازه با استفاده از جداگرهاي لرزه اي كه از اوايل قرن گذشته مطرح شد،
روش جداسازي پايه (Base Isolation) سازه ها ميباشد كه به عنوان يك روش غير فعال
(Passive Control) پاسخ سازه ها در برابر زمين لرزه مطرح مي باشد. امروزه جداسازي پايه
فناوري توسعه يافته اي است كه در بسياري از كشورها براي كاهش خسارت ناشي از زلزله هاي بزرگ
در سازه ها، به كار ميرود. مفهوم اصلي جداسازي لرزه اي، يكي افزايش دوره تناوب سازه و ديگري
افزايش ميرايي سازه يا هردو باهم مي باشد جداسازي لرزه اي روشي است كه نيروهاي لرزه اي را در
محدوده ظرفيت ارتجاعي عضو نگه مي دارد، در نتيجه از تغييرشكلهاي غيركشسان جلوگيري ردكرده
يا دست كم آنها را كاهش مي دهد . به دليل مزيتهايي كه جداسازي لرزه اي دارد، از مؤثرترين و
اقتصادي ترين روشهاي مقاوم سازي به شمار مي رود؛ هدف از اين سمينار معرفي جداگرهاي
الاستومتري و مباني تست بر اساس آيين نامه BS EN 1337-3-2005مي باشد.
