چکيده
امروزه آسيب پذيري سازه ها در برابر زلزله به عنوان يكي ازمسائل اساسي جهان، پيش روي متخصصان رشته هاي گوناگون قرار دارد. مطالعات تكنيكي و تاريخي زلزله در ايران نشان مي دهد كه زلزله هاي ويرانگر در راستاي گسل درونه، در موارد بسياري سبب خرابي و كشته شدن صدها و گاهي هزاران نفر شده است. علاوه بر زلزله، آسيب و خرابي هاي سيستم هاي عمليات نجات نيز بر تعداد كشته ها مي افزايد، پس بررسي آسيب پذيري سازه هاي مهم اعم از بيمارستان ها و ايستگاه هاي آتش نشاني در الويت است چرا كه نقش مهمي را در كاهش تلفات جامعه خواهند داشت. هدف از اين پژوهش، شناسايي ميزان آسيب پذيري ايستگاه هاي آتش نشاني با استفاده از مدل ها و روش هاي موجود در كاهش آسيب پذيري زلزله در برابر زلزله مي باشد. براي رسيدن به اين هدف، معيارهاي آسيب پذيري در سطح جهان شناسايي شدند، كه اين معيارها بر اساس تجربه و دانش به عنوان تاثيرگذارترين معيارها در آسيب پذيري شناخته شده اند. به دليل كمي و كيفي بودن اين معيار ها با استفاده از فرايند سلسلسه مرانبي، به اوليت بندي و وزن دهي داده ها مي پردازيم. سپس در قالب مدل هاي برنامه ريزي و تحليلي سلسله مراتبي اي اچ پي برآورد مناسبي از آسيب پذيري هريك از ايستگاه ها ي آتش نشاني ارائه مي شود. تاثير هركدام از شاخص ها و كلاس بندي ها در ميزان آسيب پذيري ارائه مي شود و با استفاده از سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي جي آي اس به تلفيق داده ها پرداخته مي شود.
