چکيده
سيستم بينايي انسان در هر ثانيه با حجم زيادي از اطلاعات ورودي روبرو مي‌باشد. فرآيندهاي شناختي ذهن انسان به منظور استفاده بهينه از منابع شناختي محدود در دسترس، ابتدا نواحي مهم تصوير را استخراج و سپس توان پردازشي خود را روي آنها متمركز مي‌كند. در راستاي شناخت اين سيستم كه از آن به نام توجه بصري ياد مي‌شود دو دسته از روش‌هاي پيش بيني حركات چشمي و تشخيص نواحي مورد توجه معرفي شده اند. دسته اول كه بيشتر در حوزه علوم شناختي و روان شناسي عصبي مطرح است به بررسي فرآيندهاي شناختي در انسان مي‌پردازد. دسته دوم كه مورد توجه اين گزارش است به دليل كاربردهايي كه براي اين موضوع قابل تصور است، به دنبال مدل سازي اين پديده و معرفي مدل‌هاي محاسباتي مي‌باشد كه اين پديده را شبيه سازي نمايد.
اين گزارش پس از معرفي مفاهيم توجه بصري و حوزه‌هاي مرتبط، به طور خاص روي روش‌هاي تشخيص نواحي مورد توجه و اصول حاكم بر آن متمركز مي‌شود و در ادامه چند مورد از روش‌هايي كه در سال‌هاي اخير بيشتر مورد توجه بوده اند را بررسي مي‌كند.
