چکيده
در خاكهاي ماسه اي سست اشباع قبل از آنكه زلزله و نيروهاي ناشي از آن از طريق تماس ذرات بتوانند متصل شوند، ذرات خاك داراي تماس پايداري به يكديگر هستند. اين امر موجب مي شود كه مقاومت برشي خاك پايداري سازه اي را كه بر سطح زمين قرار دارد، تامين نمايد.هنگامي كه اين خاك در اثر تنشهاي برشي ناشي از ارتعاشات زلزله تغيير شكل مي دهد، همچنان تماس ميان ذرات از بين مي رود و در نتيجه نيروهايي كه اصولا به وسيله تماس ذرات در امتداد قائم تحمل مي شدند به آب حفره اي منتقل مي گردند. افزايش فشار آب حفره اي كاهش تنش مؤثر را به دنبال داشته كه منجر به كاهش مقاومت برشي خاك مي گردد. بر اساس رابطه تنش هاي ژئواستاتيك اين حالت همان بروز شرايط روانگرايي خواهد بود. در اين حالت تماس ميان ذرات از بين رفته و مقاومت برشي خاك صفر مي گردد و خاك ماسه اي رفتاري شبيه يك مايع كه وزن مخصوص آن برابر وزن مخصوص خاك اشباع است از خود نشان خواهد داد.
اين پژوهش با جمع بندي داده هاي موجود در بانك هاي اطلاعاتي و مشاهدات پيشين در راستاي درك كامل پديده روانگرايي و رفتار شمع هاي در معرض اين پديده و موارد ضروري براي لحاظ كردن در طراحي اين شمع ها مي پردازد.
