چکيده
در مخلوط آسفالتي، قير به عنوان چسباننده نقش بسيار مهمي ايفا مي كند و عليرغم كم بودن مقدار آن در
مخلوط نسبت به ديگر اجزاء سهم بسزايي در رفتار آسفالت تحت بارهاي مختلف دارد.درنتيجه، بهبود خواص
قير كمك شاياني به ارتقاي كيفيت مخلوط آسفالتي مي نمايد . قير به دليل ماهيت خاص خود باوجود
ويژگي هاي بسيار مناسب جهت كاربرد به عنوان چسباننده، داراي ويژگي هاي نامطلوبي نيز هست . يكي از
اين ويژگي ها پتانسيل پيرشدگي قير است . پيرشدگي يا همان سخت شدگي قير در گذر زمان، يكي از
فاكتورهاي كليدي تعيين كننده طول عمر روسازي هاي آسفالتي است . مكانيزم پيرشدگي به گونه اي است
كه با تغيير در خصوصيات فيزيكي و شيميايي قير، باعث سخت و شكننده تر شدن، و كاهش شكل پذيري
مواد قيري مي شود و مي تواند موجب تسريع بروز خرابي هايي مانند ترك هاي خستگي، ترك هاي دماي
پايين و كنده شدن سنگدانه ها در رويه آسفالتي گردد . درنتيجه، اين عمل باعث افت شديد قابليت بهره
برداري و يا به اصطلاح شكست روسازي مي شود.
در سال هاي اخير انواع اصلاح كننده ها براي بهبود عملكرد قير در همه ابعاد به طور وسيعي مورد استفاده
قرار گرفته اند.اصلاح كننده ها با توجه به خصوصيات آن ها به انواع پليمري، شيميايي، الياف، قيرهاي
طبيعي، پركننده ها )فيلر( و غيره دسته بندي مي شوند. اصلاح كننده هاي پليمري به علت خصوصيات
مطلوب در دماهاي مختلف و تركيب مناسب با قير بيشترين توجه محققان را به خود اختصاص داده اند.
واژه هاي كليدي: پيرشدگي، پليمر، اصلاح كننده ها، پركننده ها )فيلر(.
