چکيده
در اين مطالعه، ابتدا به صورت خلاصه به روش‌هاي متداول شكل‌دهي سراميك‌ها و ساخت افزايشي به عنوان يك روش چهارم شكل‌دهي پرداخته شده است. سپس در ادامه با معرفي ساخت افزايشي و تقسيم‌بندي‌هاي آن، گروه روش‌هاي مبتني بر اكستروژن و به صورت ويژه فرايند روبوكستينگ، به عنوان يكي از روش‌هاي پركاربرد ساخت افزايشي سراميك‌ها مورد بررسي قرار گرفته است. فرايند روبوكستينگ و به طور كلي فرايندهاي اكستروژني مربوط به ساخت سراميك‌ها؛ كه در آن از يك نازل براي اكستروژن و به عبارتي پرينت استفاده مي‌شود، بر خلاف ساير روش‌ها به شدت به رئولوژي سوسپانسيون يا دوغاب سراميكي تكيه مي‌كند. بنابراين، رئولوژي دوغاب سراميكي مي‌بايست با تغيير پارامترهايي مانند مقدار ذرات سراميكي، توزيع اندازه ذرات و نوع حلال كنترل شود. يك دوغاب سراميكي مناسب براي فرايند روبوكستينگ، بايد واكنش ويسكوالاستيك و رفتار رئولوژيكي رقيق‌گرداني مناسب از خود نشان دهد، به طوري كه به راحتي از نازل عبور كرده و پس از خروج شكل رشته‌اي خود را حفط كند. با توجه به ماهيت فرايند، روبوكستينگ يك روش انعطاف‌پذير در نظر گرفته شده و انواع مختلفي از مواد سراميكي متراكم و با تخلخل‌هاي مشخص مانند داربست‌ها در مهندسي بافت، با اين روش قابل پرينت هستند.
