چكيده
چكيده
ارتعاشات مكانيكي در دامنه بزرگي از نانومتر تا متر قرار مي گيرند. در حوزه مهندسي عمران، بارهاي خارجي از جمله نيروي باد و زلزله مسبب اصلي اين ارتعاشات هستند. اين ارتعاشات آثار مخربي هم در مقاومت سازه و هم در سرويس پذيري آن ايجاد مي كنند. به منظور كاهش اين اثرات، به ويژه در سال هاي اخير، الگوريتم ها و تجهيزات كنترل سازه ها رشد چشم گيري يافته اند.
فعال، غير فعال، نيمه فعال و دوگانه چهار واژه كليدي براي طبقه بندي رويكردهاي كنترل سازه ها هستند. از ميان اين چهار رويكرد، كنترل فعال به دليل قابليت تغيير و هماهنگي با شرايط لحظه اي زلزله مورد توجه محققان قرار گرفته است. روش تخصيص قطب(Pole Placement Method) يكي از الگوريتم هاي شناخته شده در كنترل فعال است كه به دليل سادگي به طور گسترده در مهندسي زلزله مورد استفاده قرار گرفته است. طراح در اين روش بيش از همه چيز بايد روند هوشمندانه اي براي انتخاب محل جديد قطب ها انتخاب كند. سپس ماتريس بهره مناسب كه قطب هاي تخصيص يافته را ايجاد ميكند، به دست آورد. از طرف ديگر، تبديل موجك(Wavelet Transform) به دليل قابليت تحليل سيگنال ها هم در حوزه زمان و هم در حوزه فركانس و ايضا قابليت تحليل چند رزولوشني(Multi Resolution Analysis) ، به خصوص در يك ده گذشته در رشته هاي مختلف علوم به كار گرفته شده است.
در اين تحقيق با به كارگيري هم زمان روش تخصيص قطب و تبديل موجك، سعي شده است تا الگوريتمي منطبق هم با پاسخ سازه و هم با سيگنال زلزله ارائه شود. درانتها نتايج اين الگوريتم با نتايج الگوريتم شناخته شده تعديل كننده درجه دوم خطي(Linear Quadratic Regulator) در دو مثال ارائه شده است. مقايسه پاسخ جابه جايي و پاسخ شتاب و نيروي كنترل مدل كامپيوتري دو الگوريتم نشان مي دهد كه الگوريتم ارايه شده در اين تحقيق، نتايج مطلوبي در كاهش پاسخ ها به دست
مي دهد.
واژه‌هاي كليدي: كنترل سازه ، تخصيص قطب، تبديل موجك
