چكيده
توليد و ايجاد پوشش نانو كامپوزيتي حاويMgO/HAp بر روي آلياژ AZ31جهت كاربرد ايمپلنت زيست تخريب پذير استخواني هدف از انجام اين تحقيق بوده است. براي اين منظور از روش تلفيقي اكسيداسيون ريز جرقه- نشست الكتروفورتيك بهره برده شده است. در اين پژوهش با تغيير غلظت نانو ذرات هيدروكسي آپاتايت به ميزان 5-10-20 گرم بر ليتر در داخل الكتروليت, تغييرات ميزان نشست اين ذرات در داخل پوشش ونيز نحوه ي اثر بخشي آن ها بر روي مقاومت به تخريب نمونه هاي منيزيمي مورد ارزيابي قرار گرفت. مورفولوژي پودر و پوشش هاي سنتز شده به ترتيب توسط ميكروسكوپ الكتروني عبوري و روبشي بررسي شد. جهت ارزيابي تركيب شيميايي و عنصري نمونه ها نيز به ترتيب از آناليز پراش پرتو ايكس (XRD) و نيز آناليز EDS استفاده گرديد. مقاومت به خوردگي و رفتارتخريبي نمونه هاي پوشش داده شده توسط آزمايش پلاريزاسيون و نيز آزمايش طيف سنج امپدانس الكتروشيميايي در محلول شبيه ساز بدن (r-SBF) در مدت ماندگاري نيم ساعت, 1و3 روز مورد بررسي قرار گرفت. نتايج به دست آمده از اين آزمايش ها حاكي از افزايش مقاومت به خوردگي نمونه ي كامپوزيتي با غلظت 10 گرم بر ليتر مي باشد. هم چنين با افزايش زمان ماندگاري از 1 به 3 روز، مقاومت به خوردگي ابتدا كاهش و سپس قدري افزايش يافته است. نتايج آزمايش غوطه وري بر روي نمونه هاي پوشش داده شده نيز نشان داد كه ميزان آپاتايت بيشتري بر روي نمونه هاي كامپوزيتي در مقايسه با نمونه ي غير كامپوزيتي تشكيل شده است. در بررسي هاي زيستي نمونه هاي پوشش داده شده، ميزان تكثير سلول هاي استئوبلاست G292 در مجاورت عصاره ي نمونه ها ونيز نحوه چسبندگي سلولي بر روي سطح نمونه هاي كامپوزيتي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج به دست آمده حاكي از كاهش تقريبي تكثير سلول ها با افزايش زمان عصاره گيري بوده است به طوري كه در روز اول نمونه ي g/l 10 و در روزهاي سوم و هفتم نمونه ي g/l 20 حاوي بيشترين ميزان درصد سلول هاي زنده بودند. همچنين بررسي ميكروسكوپي از نحوه چسبندگي سلول ها به پوشش نشان دهنده ي چسبندگي خوب و تا حدي تشكيل پايك هاي سلولي و اتصال به تخلخل هاي سطحي نمونه بوده است.
واژگان كليدي: پوشش نانوكامپوزيتي، اكسيداسيون ريز جرقه، نشست الكتروفورتيك، آلياژ AZ31 ، مقاومت به خوردگي، هيدروكسي آپاتايت، چسبندگي سلولي
