چكيده
وظيفه يك معمار فراهم كردن فضايي مناسب جهت رشد و تعالي انسان است. مسكن، اولين و مهم ترين فضايي است كه اين وظيفه را بر عهده دارد. ساخت و سازهاي بي¬رويه و بي توجه به نياز انسان به فضايي كه حيات در آن جريان داشته باشد و صرف تامين كردن نياز به خانه، بدون در نظر گرفتن ارزش و اعتبار حريم هاي فضايي و كالبدي، معنا و مفهوم زندگي ايراني را تغيير داده است و بي توجه به بوم و اقليم منطقه موجب مصرف بي حد و اندازه انرژي فسيلي شده است. هدف اصلي اين پژوهش جست و جوي اصول پايداري در معماري بومي و معاصرسازي اين ويژگي¬ها در به كارگيري مسكن امروز است.
اين پژوهش از گونه پژوهش¬هاي استدلال منطقي و بررسي تحليلي- مقايسه¬اي خانه¬هاي بومي در داخل و خارج مي باشد. ابتدا با بررسي مفاهيم و تعاريف پايداري مسكوني و مطالعه نمونه¬هايي از داخل و خارج جهت آشنايي با راه حل¬هاي بهينه وبررسي اقليم و معماري بومي گرگان و مقايسه¬ي آن با اقليم مشابه در نيواورلئان به راهكارهاي اقليمي و بومي دست يافته، تا در نهايت به كمك تحليل سايت و بستر طراحي به مسئله اساسي چگونگي شكل¬گيري مسكني مطلوب و بهينه در بوم گرگان دست يابيم. نظير قرار گرفتن ساختمان¬ها روي پيلوتي و قرار دادن پنجره¬ها در دو بعد فضا به منظور كوران هر چه بيشتر و ساير مواردي كه در فصل آخر بدان پرداخته شده است.
كلمات كليدي : فضاي مسكوني، پايداري، اقليم گرگان، معماري بومي، مسكن پايدار
