11416

11416

مطالعه ديدگاه آيين نامه ASCE7-10 در انتخاب زلزله و تحليل تاريخچه زماني در ساختگاه دور از گسل

كارشناسي ارشد

عمران – زلزله

اسفند ماه 1391

اسفند ماه 1391

دكتر احمد نيكنام

چكيده تحليل تاريخچه زماني به عنوان يكي از ابزارهاي قدرتمند در برآورد پاسخ¬هاي سازه در طول زلزله، به شتاب¬نگاشت¬هايي به عنوان ورودي تحليل، و همچنين طيفي با شدت مشخص كه معيار مقياس شتاب¬نگاشت¬ها باشد، نيازمند مي¬باشد. موضوع انتخاب و مقياس شتاب¬نگاشت¬ها يكي از موضوعات موجود در آيين¬نامه¬هاي لرزه¬اي بوده و آيين¬نامه¬هايي همچون آيين¬نامه¬ي ASCEو استاندارد 2800 ايران نيز به اين موضوع پرداخته¬اند. از موضوعات اصلي اين رساله پرداختن به ضوابط بيان شده در مورد انتخاب و مقياس شتاب¬نگاشت¬ها در آيين¬نامه¬ي ASCE بوده و در اين راستا تغييرات به وجود آمده در ويرايش 2010 نسبت به 2005 آيين¬نامه مورد مطالعه قرار مي¬گيرد. در قالب تغييرات اعمال شده، پرداختن به علت اين تغييرات و همچنين نحوه¬ي اعمال آن¬ها از ديگر موارد مورد بررسي مي¬باشد. بررسي تأثير اين تغييرات در نتايج تحليل از ديگر موارد پرداخته شده در اين تحقيق بوده و به دليل اجتناب از مسائل موجود در ساختگاه¬هاي نزديك گسل، و همچنين گستردگي بيشتر مناطق دور از گسل، ضوابط مربوط به ساختگاه¬هاي دور از گسل مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعه¬ي ضوابط استاندارد 2800 در مورد تحليل تاريخچه زماني در مقايسه با آيين¬نامه¬ي ASCE نيز از اهداف اصلي اين تحقيق به شمار مي¬رود. واژه‌هاي كليدي: تحليل تاريخچه زماني، زلزله¬ي حداكثر، طيف طرح، راستاي ماكزيمم پاسخ، تحليل ريسك محور