چكيده
چكيده
نيترات يكي از آلاينده¬هاي مهم در آب¬هاي زيرزميني است كه غلظت آن در سالهاي اخير افزايش چشمگيري داشته است. مهمترين مشكل ناشي از مصرف آب آلوده به نيترات، بيماري سندروم آبي كودك در نوزادان و كودكان مي¬باشد. سازمان بهداشت جهاني استاندارد نيترات را در آب آشاميدني mg NO3-N/L 10 اعلام كرده است. براي حذف نيترات، روش¬هاي فيزيكي شيميايي بدليل هزينه بالاي عملياتي و توليد پسابي با غلظت بالاي نيترات، موفق عمل نكرده¬اند. روش دنيتريفيكاسيون هتروتروف با افزودن مواد آلي به آب آلوده يك روش موثر زيستي شناخته شده است. يكي از عيب¬هاي اين روش سرعت پايين حذف (نسبت به حذف ساير آلاينده¬ها) مي¬باشد. در اين تحقيق پس از انجام آزمايش¬هاي اوليه، جمعيت ميكروبي گرفته شده از حوضچه انوكسيك شير پگاه تهران بعنوان جمعيت ميكروبي برتر و منبع كربني اتانول از بين دو منبع استات و اتانول انتخاب شدند. تمام آزمايش¬ها در يك بيوراكتور ناپيوسته با حجم يك ليتر و تحت شرايط انوكسيك انجام گرفت. پس از خوگيري پله¬اي جمعيت ميكروبي تا غلظت بالاي mg N/L800 در مدت حدود 3 ماه، سرعت دنيتريفيكاسيون از 7 به mg NO3-N/L/hr130 افزايش يافت. در نهايت عوامل موثر بر دنيتريفيكاسيون هتروتروف با استفاده از جمعيت ميكروبي خوگيري شده، مورد بررسي قرار گرفتند. مقدار مناسب براي نسبت كربن به نيتروژن (C/N) برابر 5/1 و مقدار pH اوليه مناسب برابر 7 تعيين شد. آزمايش¬ها نشان داد كه با حفظ pH در حدود خنثي، نرخ دنيتريفيكاسيون افزايش مي¬يابد.
واژه‌هاي كليدي: نيترات، آبهاي زيرزميني، دنيتريفيكاسيون هتروتروف، بيوراكتور ناپيوسته متناوب، خوگيري، عوامل موثر بر دنيتريفيكاسيون
