12003

12003

طراحي سامانه اندازه گيري و كنترل انرژي نهفته ساختمان در فاز توليد

دكتري

معماري

شهريورماه 1392

شهريورماه 1392

دكتر اصغر محمد مرادي - دكتر سيد باقر حسيني

چكيده اندازه گيري و كنترل تاثيرات محيطي ساختمان در دهه اخير توجهات بسياري را به خود جلب كرده است. علاوه بر انرژي مصرفي توسط يك ساختمان در طول دوره بهره برداري، مقادير قابل توجهي از انرژي در فرآيند ساخت مورد استفاده قرار مي گيرد كه اين انرژي را انرژي نهفته فاز توليد ناميده اند. تا كنون اغلب ابزارها و روش هاي ارائه شده براي ارزيابي و اندازه گيري تاثيرات محيطي ساختمان، بر فاز بهره برداري متمركز بوده اند. با توجه به لزوم اصلاح الگوي مصرف انرژي و كنترل تاثيرات مخرب زيست محيطي صنايع در ايران بخصوص در بخش ساختمان، در اين تحقيق تلاش مي گردد تا با بررسي فرآيند توليد ساختمان، روش اندازه گيري انرژي نهفته فاز توليد و روش محاسبه مقدار مجاز آن را ارائه نموده و نتايج را بصورت سامانه اي كاربردي مشتمل بر الگوريتم هايي معين تدوين نماييم تا با بكارگيري آن و با تجزيه و تحليل و اصلاح اجزاء ساختمان بوسيله اين سامانه، بتوان انرژي نهفته واحد سطح را در حد مجاز كنترل نمود. براي اين منظور، انرژي مصرفي در فرآيند توليد را از حاصل جمع انرژي نهفته مصالح ساختماني، ميزان انرژي مصرفي براي حمل مصالح، انرژي مصرفي ماشين آلات ساختماني و تمامي صورت هاي انرژي مورد استفاده در مراحل توليد در سايت ساختمان اندازه گيري نموده و انرژي نهفته مجاز واحد سطح نيز بصورت نسبتي از انرژي بهره برداري در طول عمر ساختمان تعيين گرديد. سپس با استفاده از استاندارد سري ايزو 14040 براي ارزيابي چرخه عمر و بكارگيري الگوريتم هاي طراحي شده بر اين مبنا، ميزان تاثير جزء به جزء موارد مصرف كننده انرژي، تجزيه و تحليل شده و با مرتب سازي، شناسايي و جايگزيني اجزاء پر انرژي ساختمان با موارد كم انرژي تر و تجزيه و تحليل مجدد، انرژي نهفته واحد سطح فاز توليد تا ميزان مجاز كاهش يافت. با توجه به لزوم اصلاح الگوي مصرف انرژي در ايران، و الزامات سند چشم انداز سال 14040 و با استفاده از رابطه بدست آمده در تحقيق براي محاسبه نسبت انرژي نهفته به انرژي مصرفي بازه پنجاه ساله بهره برداري ، ميزان انرژي نهفته مجاز واحد سطح براي ساختمان هاي مسكوني با مصرف انرژي معمولي در آب و هواي معتدل در ايران 57/4 گيگاژول بر متر مربع محاسبه شد. با قرارگيري نمونه هاي موردي در سامانه طراحي شده و انجام كامل فرآيند سامانه مشاهده گرديد كه با بكارگيري الگوريتم هاي اندازه گيري، مرتب سازي، اصلاح و ارزيابي مجدد مي توان انرژي نفهته فاز توليد را تا ميزان مجاز آن كاهش داد. به اين ترتيب مي توان از هدر رفت مقادير قابل توجهي از انرژي و سرمايه ملي و همچنين تخريب محيط زيست جلوگيري نمود. واژه‌هاي كليدي: محيط زيست، انرژي نهفته، الگوي مصرف، سامانه، روش ساخت، مصالح ساختماني ، حمل و نقل