12351

12351

بررسي اپيدميولوژي تصادفات رخ داده در كشور (مطالعه موردي شهر تهران)

كارشناسي ارشد

عمران - راه و ترابري

اسفند ماه 1391

اسفند ماه 1391

دكتر محمود عامري

چكيده در سالهاي گذشته تحقيقاتي پيرامون اپيدميولوژي تصادفات به صورت محدود در ايران و چندين كشور ديگر انجام شده است. با اين حال، اين مطالعات اكثرا به صورت موردي و محدود به مناطق خاص و بر اساس نمونه گيري بوده و يا تنها به ذكر شاخص هاي خام اپيدميولوژي توصيفي پرداخته شده است. در تحقيق پيش رو سعي گرديده است تا با استفاده از ابزارهاي اندازه گيري علم اپيدميولوژي، شناخت بهتري از وضعيت تصادفات در ايران و نيز در شهر تهران به عمل آمده و شاخص هاي ديگري نيز در زمينه بررسي كيفيت و كميت سطح ايمني ترافيك و روند بهبود وضعيت آن معرفي شوند. براي مثال، شاخص ميزان خطر نسبي فوت رانندگان و يا خطر نسبي (يا نسبت شانس) تصادفات فوتي وسايل نقليه و يا ميزان بروز اختصاصي سني، جنسيتي مرگ و مير در زيرگروههاي سني، جنسي محاسبه شده است. بر اساس اين شاخص ها، ميزان خطر نسبي فوت يك راننده در تصادفات نسبت به ساير كاربران راه، در سال 1385، عدد 2.00 و در سال 1390، 1.45 بوده كه نشان از كاهش احتمال فوت يك راننده نسبت به ساير كاربران راه دارد. همچنين ميزان خطر نسبي وقوع يك تصادف فوتي براي اتوبوس چندين برابر يك خودرو سواري و براي يك سواري نسبت به موتورسيكلت، نيز به همين ترتيب برآورد شده است. علاوه بر اين، گروه هاي سالمند نسبت به ساير گروههاي سني، در معرض خطر فوت بيشتري قرار دارند. با اين حال شاخص هاي مذكور در سالهاي اخير روند بهبود وضعيت ايمني ترافيك را در كشور نشان مي دهند. با استفاده از ميزان بروز اختصاصي سني تقصير در رانندگان خاطي شهر تهران، اين نتيجه حاصل شد كه مقدار اين ميزان در گروه جوانان راننده، نسبت به ساير گروههاي سني بيشتر بوده و در نتيجه، رانندگان اين گروه سني، بيشتر از ساير گروههاي سني، در بروز تصادفات نقش داشته اند. نتايج مذكور كه با استفاده از ابزارهاي اندازه گيري اپيدميولوژي حاصل شده است، مقدمه استفاده كاربردي اين ابزارها جهت سنجش كيفيت ايمني ترافيك را فراهم آورده است. كلمات كليدي: سوانح ترافيكي، اپيدميولوژي، ابزار اندازه گيري، ايمني